Babalar Ve Yollar...
Zeyyat ŞAHİN
Bir uzun yolda olsam, yanımda babam. Yol hiç bitmese. Yaz dağlarından, güz bozkırlarından geçsek. Yol boyunca gelincikler açsa kızılca kıyamet. Ekin tarlalarının kehribar başaklarını seyretsek beraber. Bir eski zaman harmanında rüzgar beklesek, ellerimizde yabalar.
Bir uzun yolda olsam, yanımda babam. Allım yeşillim bir yörük baharından geçsek. Ala karlı dağların ala baharlarında bir türkü tuttursak. Islık çalsa babam, tıpkı çocukluğumun bir türlü sabahı olmayan yayla yolculuklarında olduğu gibi. Ve bir ıslık tuttursam ben, babamdan öğrendiğim gibi. Yol hiç bitmese, babam hiç susmasa ; türküler söylese günler geceler boyu ve ben dinlesem.
Bir uzun yolda olsam, yanımda babam. Geçtiğimiz her yerde sardunyalar boy verse. Babam yokluğumda hep yaptığı gibi, su verse benim için sardunyalara. Ve, benim için sardunyalar sulayan bir babam var diye kasım kasım kasıldığım yılları hatırlasam tekrar. Babam, benim için suladığı sardunyaları hatırlasa yeniden.
Bir uzun yolda olsam, yanımda babam. Dört yanı asma yeşili bir çardakta, ayın şavkı vurmuş dağları seyretsek beraber. Gecenin sessizliğinde, havuza akan cılız bir suyun şırıltısını dinlesek. Seslerimizi sesizliğe, görüntülerimizi geceye emanet edip, ayrı uykularda aynı rüyaları görsek ve uyandığımızda hiç konuşmadan anlasak aynı rüyayı gördüğümüzü.
Bir uzun yolda olsam, yanımda babam. Yol hiç bitmese. Babam bir uzun hikaye tuttursa, ve ben hep dinlesem, durmadan dinlesem. Ben sormadan o anlatsa, o anlatmadan ben anlasam gözlerinden anlatamadıklarını. Sardunyaların, ıslıkla çalınmış türkülerin, asma yeşili çardakların, ayın şavkı vurmuş dağların ve kehribar başaklı ekin tarlalarının uzağında geçirdiğim yılları anlatsa babam, yollar boyunca.
Bir uzun yolda olsam, yanımda babam ve yol hiç bitmese…