Yokluk İçinde...
Kara Çadırın Kara Evladından
Afrika’ya şuraya buraya, öyle çok uzaklara gitmeye gerek yok, kendimize bakalım, içerde bizde de çok zor hayatlar var…
Bir sabah uyandığınızda şu sürprizle uyanıp, mutluluğu yaşamak istemez misiniz?
Tabi birde zorluğu var. Hava soğuk mu, Şubat soğuğu, hemde iliklere işleyen cinsten. Sabaha daha çok var, geceden bir kolaçan etmek, belki bir kaç kez. Doğan var mı ahırda, çardakta, mağarada. Gecenin saat biri-ikisi zor kötek doğruldunuz yataktan, sıcacık yataktan kim çıkmaz ister, hele ocakta geçmiş, köz kalmamış ışılayan. El öşüne bulduğunu değnek ile karıştırdınız şöyle bir ve anka kuşu gibi küllerinden doğan kömürler parladı. Bir oh çektiniz, neyseki ateş tam sönmemiş daha, önce incelerden daha üstüne kalınlardan birkaç çalı-çırpı ve odun koydunuz közlerin üstüne, ki gelene dek tutuşsun ve ısıtsın ortalığı.
Giydiniz gocuk, kalın montu, kabanı üstünüze. Ele aldınız el fenerini varsa. Giydiniz çizmeyi ve düştünüz ağıl, ahırın yolunu. Ki dışarda olan kar donmuş, çatır çutur, bir de soğuk poyraz eser ki, sorma gitsin. Neyse ahir çok uzakta değil, ahırın kıyısında bekleyen kara cony karşılar seni daha yolun yarısına varmadan, hemen de hissetmiş havlamaya dahi gerek duymadan tanınmış ve kuyruk sallaya sallaya sevgi gösterisi yapar.
Varırsın kapının, kapsenin üstünden şöyle bir ışık tutarsın, içeri parıl parıl parlar, led lamba parçacıkları gibi. Bir kaç mırıldanma, aha o ney ben diyeyim, üç siz deyin beş var heralde. Mağara ya da ahırın içinden gelen körpe sesleri.
Ağılın kapısını açmadan, hop üsten atlarsın içeri, bir-iki derken o da ne? Köşeye biri yavrulamış hemde sadır, gübrenin içine, körpe belenmiş hayvan gübresine, rengi, tipi belli değil, gübreli gübreli keçi, annesi yalayıp temizleyememiş haliyle. Körpe de ayaklanma vs yok, üstü başı ıslak ve sadırlı halde çamur çamur of görse çoğu insan dokunmak istemez. Ama canı kaçmış kaçacak, biraz daha ememezse oldu ölecek.
Neyse hemen ayakla, çizmeyle kuru bir köşedeki hayvan gübresini çek bir tarafa, yüzeydekileri temizle, kıyıya konmuş bezle körpenin üstünü başını, yüzünü gözünü iyice temizle, kurula. Diğer yandan keçi de neyseki yanında ve körpeyi, oğlağı sahiplenmiş. Hemen keçinin memesinden bir iki damla sütü cıvkırt dışarı ve daya körpenin ağzına ve şükür ki çenesi daha güçlü. Ağzına da bir iki damla süt sıktın mı memeden ve tadına vardı mı, bu iş tamam. Emmeye devam eder ve bir oh çekersin.
Birde yası var bu işin, ya keçi sahiplenmemiş, körpe de gitmiş ıslak bir yerde, canı kaçmış, gücü kalmamış halde duruyorsa iş daha kötü. Önce körpeyi kurula, annesini bul getir, emzirmek için saatlerce uğraş. Baktın olmuyor körpeyi al gel, çadıra, çardağa, ocağın kaşına, ateşin kenarına ki ısınsın, canı yerine gelsin diye uğraş dur. İşte biz böylesi zorlukları özler, severiz ki özlemimiz böylesinedir.
Sofraya düşen bir parça peynirin, tereyağının, bir bardak sütün arkasındaki emekleri anlatayım istedim. Bu sadece emeklerden, kareden bir tanesiydi. Öyle Afrika’daki çocuklar demeye gerek yok, daha nice emekler zayi olmasın ve soframızın değerini bilelim, israf etmeyelim, olur mu?
Kaynak: cadirdansehre
Resimler: TRT Avaz